KAHIT na magsalita
pa ako ng mga wika ng mga tao at ng mga anghel, at walang pagsinta, ako ay
nagiging gaya ng tumutunog na tanso, o isang tumataginting na pompiyang.
2 At kahit na may
kaloob pa ako ng hula, at maunawaan ang lahat ng hiwaga, at ang buong kaalaman;
at kahit na mayroon pa ako ng buong
pananampalataya, anupa’t napapalipat ko ang mga bundok, at walang pagsinta, ako
ay walang-anuman.
3 At kahit na
ipagkaloob ko pa ang lahat ng ari-arian ko upang pakainin ang mga dukha, at kahit
na ibigay ko pa ang katawan ko upang sunugin, at walang pagsinta, ay wala itong
anumang pakinabang sa akin.
4 Ang pagsinta
ay mapagbata, at mabait; ang pagsinta ay hindi naiinggit; ang pagsinta ay hindi
nagmamalaki sa kanyang sarili, hindi nagpapalalo.
5 Hindi umaasal
nang masagwa sa kanyang sarili, hindi naghahanap ng sa kanyang sarili, hindi
madaling maudyukan, hindi nag-iisip ng masama;
6 Hindi
nagagalak sa kawalang-katarungan, kundi nagagalak sa katotohanan;
7 Dinadala ang lahat ng bagay, pinananaligan
ang lahat ng bagay, inaasahan ang lahat ng bagay, tinitiis ang lahat ng bagay.
8 Ang pagsinta ay hindi natatapos: ngunit
kung mayroon mang mga hula, sila ay matatapos; kung mayroon mang mga wika, sila
ay matitigil; kung mayroon mang kaalaman, ito ay maglalaho.
9 Pagkat nakakaalam tayo nang
bahagya, at nanghuhula tayo nang bahagya.
10 Ngunit kapag dumating na ang sakdal,
saka lilipas ang bahagya.
11 Noong isa pa akong bata,
nagsalita akong gaya ng isang bata, nakaunawa akong gaya ng isang bata,
nag-isip akong gaya ng isang bata: ngunit nang naganap ang pagkatao ko, ay
inalis ko ang mga bagay na pambata.
12 Pagkat ngayon ay tumitingin tayo
sa isang salamin, nang malabo; ngunit pagkatapos ay mukha sa mukha: ngayon ay
nakakaalam ako nang bahagya; ngunit pagkatapos ay makakaalam ako maging gaya
rin naman ng pagkaalam sa akin.
13 At ngayon ay nananatili ang
pananampalataya, ang pag-asa, ang pagsinta, ang tatlong ito; ngunit ang
pinakadakila sa mga ito ay ang pagsinta.
KABANATA 14
SUNDAN ang pagsinta, at magnasa ng
mga espirituwal na kaloob, ngunit bagkus ay ang
makapanghula kayo.
2 Pagkat siya na nagsasalita sa
isang di-nalalamang wika ay nagsasalita hindi sa mga tao, kundi sa Diyos: pagkat
walang taong nakakaunawa sa kanya; subali’t sa espiritu ay nagsasalita siya ng
mga hiwaga.
3 Ngunit siya na nanghuhula ay
nagsasalita sa mga tao sa ikatitibay, at ikatatagubilin, at ikaaaliw.
4 Siya na nagsasalita sa isang
di-nalalamang wika ay nagpapatibay sa kanyang sarili; ngunit siya na nanghuhula
ay nagpapatibay sa simbahan.
5 Nais ko na kayong lahat ay
nagsalita ng mga wika, ngunit bagkus ang
nanghula kayo: pagkat mas dakila siyang nanghuhula kaysa sa kanyang
nagsasalita ng mga wika, maliban na bigyang-kahulugan niya, upang ang simbahan
ay makatanggap ng ikatitibay.
6 Ngayon, mga kapatid, kung dumating
ako sa inyo na nagsasalita ng mga wika, ano bang pakikinabangin ninyo sa akin,
malibang magsalita ako sa inyo maging sa
pamamagitan ng pagbubunyag, o sa pamamagitan ng kaalaman, o sa pamamagitan ng panghuhula,
o sa pamamagitan ng turo?
7 At maging ang mga bagay na walang
buhay na nagbibigay ng tunog, maging plawta o alpa, malibang magbigay sila ng pagkakaiba-iba
sa mga tunog, paano ba malalaman kung ano ang tinutugtog sa plawta o sa alpa?
8 Pagkat kung ang trumpeta ay magbigay
ng isang di-tiyak na tunog, sino ang maghahanda ng kanyang sarili patungo sa labanan?
9 Kaya sa katulad na paraan kayo,
malibang bigkasin ninyo ng dila ang mga salitang madaling maunawaan, paano bang
malalaman ito kung ano ang sinasalita? pagkat magsasalita kayo sa hangin.
10 Maaari ito, na may napakaraming
uri ng tinig sa sanlibutan, at wala sa kanila ang walang katuturan.
11 Kung gayon kung hindi ko
nalalaman ang kahulugan ng tinig, ako ay magiging isang barbaro sa kanya na
nagsasalita, at siya na nagsasalita ay magiging isang barbaro sa akin.
12 Maging gayon din kayo,
yamang masisigasig kayo sa mga
espirituwal na kaloob, ay hanapin ninyo na gumaling kayo sa ikatitibay ng
simbahan.
13 Kaya nga hayaan siya na
nagsasalita sa isang di-nalalamang wika na manalangin nang makapagbigay-kahulugan siya.
14 Pagkat kung nananalangin ako sa
isang di-nalalamang wika, ang espiritu ko ay nananalangin, ngunit ang
pagkaunawa ko ay di-mabunga.
15 Ano nga ba ito? mananalangin ako
sa espiritu, at mananalangin ako sa pagkaunawa rin naman: aawit ako sa
espiritu, at aawit ako sa pagkaunawa rin naman.
16 Sa ibang paraan kapag magpapala ka
sa espiritu, paano ba siya na sumasakop sa silid ng mga di nag-aral ay magsabi
ng Amen sa pagbibigay mo ng pasalamat, na nakikitang hindi niya nauunawaan ang
sinasabi mo?
17 Pagkat ikaw sa katotohanan ay
nagbibigay ng pasalamat nang mabuti, ngunit hindi napapatibay ang iba.
18 Pinapasalamatan ko ang aking
Diyos, na nagsasalita ako sa mga wika nang higit sa inyong lahat:
19 Gayunman sa simbahan ay
magsasalita ako bagkus ng limang salita sa pagkaunawa ko, upang sa pamamagitan
ng tinig ko ay makapagturo din naman ako sa mga iba, kaysa sa sampung libong
salita sa isang di-nalalamang wika.
20 Mga kapatid, huwag maging mga
bata sa pagkaunawa: subali’t sa malisya ay maging mga bata kayo, ngunit sa
pagkaunawa ay maging mga ganap na tao.
21 Sa batas ay nasusulat ito, Sa
pamamagitan ng mga tao ng ibang mga wika at ibang mga labi ay magsasalita ako
sa bayang ito; at gayunman sa lahat ng iyon ay hindi nila ako papakinggan, sabi
ng Panginoon.
22 Kaya nga ang mga wika ay bilang
isang tanda, hindi sa kanilang nananalig, kundi sa kanilang hindi nananalig: ngunit
ang panghuhula ay naglilingkod hindi patungkol sa kanilang hindi nananalig,
kundi patungkol sa kanilang nananalig.
23 Kung ang buong simbahan kung
gayon ay magkasama-sama patungo sa iisang dako, at ang lahat ay magsalita sa mga
wika, at may pumasok na mga di-nag-aral, o mga di-nananalig, hindi ba nila
sasasabihing mga ulol kayo?
24 Ngunit kung ang lahat ay nanghuhula,
at may pumasok na isang hindi nananalig, o isang di-nag-aral, mapapaniwala siya
ng lahat, mahuhukuman siya ng lahat:
25 At sa gayon ay malalantad ang mga
lihim ng puso niya; at sa gayon sa pagpapatirapa sa mukha niya ay sasambahin
niya ang Diyos, at iuulat na ang Diyos ay nasa inyo sa isang katotohanan.
26 Paano nga ba, mga kapatid?
kapag nagkakasama-sama kayo, ang bawa’t
isa sa inyo ay may isang salmo, may isang turo, may isang wika, may isang pagbubunyag,
may isang pagbibigay-kahulugan. Hayaang magawa ang lahat ng bagay sa
ikatitibay.
27 Kung magsalita ang sinumang tao
sa isang di-nalalamang wika, hayaang ito ay sa pamamagitan ng dalawa, o sa
pinakamarami ay sa pamamagitan ng tatlo, at iyon ay sunud-sunod; at hayaang ang
isa ay magbigay-kahulugan.
28 Ngunit kung walang
tagapagbigay-kahulugan, ay hayaan siyang manahimik sa simbahan; at hayaan
siyang magsalita sa kanyang sarili, at sa Diyos.
29 Hayaang ang mga propeta ay
magsalita ang dalawa o tatlo, at hayaang ang iba ay humukom.
30 Kung nabunyag ang anumang bagay
sa ibang nakaupo sa tabi, hayaang ang una ay pumayapa.
31 Pagkat makakapanghula kayong
lahat nang isa isa, nang matuto ang lahat, at maaliw ang lahat.
32 At ang mga
espiritu ng mga propeta ay napapailalim sa mga propeta.
33 Pagkat ang
Diyos ay hindi ang maygawa ng kalituhan, kundi ng kapayapaan, gaya ng nasa
lahat ng simbahan ng mga banal.
34 Hayaang
manahimik ang mga babae ninyo sa mga simbahan: pagkat hindi ito ipinahihintulot
sa kanila na magsalita; kundi sila ay inuutusang suma-ilalim sa pagtalima, gaya
rin naman ng sinasabi ng batas.
35 At kung ibig
nilang matuto ng anumang bagay, ay hayaan silang magtanong sa mga bana nila sa
tahanan: pagkat isang kahihiyan ito patungkol sa mga babae na magsalita sa
simbahan.
36 Ano ba?
lumabas ba ang salita ng Diyos buhat sa inyo? o sa inyo lamang ba ito dumating?
37 Kung iniisip
ninumang tao ang kanyang sarili na isang propeta, o espirituwal, ay hayaan
niyang kilalanin na ang mga bagay na isinusulat ko sa inyo ay ang mga kautusan
ng Panginoon.
38 Ngunit kung mangmang ang sinumang
tao, ay hayaan siyang magpakamangmang.
39 Kaya nga, mga kapatid, mithiin na
makapanghula, at huwag ipagbawal na magsalita ng mga wika.
40 Hayaang ang lahat ng bagay ay gawin
nang nararapat at nasa kaayusan.
BUKOD dito, mga kapatid, isinasaysay
ko sa inyo ang mabuting-balita na ipinangaral ko sa inyo, na inyo rin namang tinanggap,
at kung saan ay nakatayo kayo;
2 Na sa pamamagitan nito kayo rin
naman ay ligtas, kung ingatan ninyo sa alaala ang ipinangaral ko sa inyo,
malibang nanalig kayo nang walang-kabuluhan.
3 Pagkat ibinigay ko sa inyo una sa
lahat ang tinanggap ko rin naman, kung paanong si Kristo ay namatay dahil sa ating
mga kasalanan ayon sa mga kasulatan;
4 At inilibing siya, at nabuhay siyang
muli sa ikatlong araw ayon sa mga kasulatan:
5 At nakita siya nina Sefas, saka ng
labindalawa:
6 Pagkatapos niyon, ay nakita siya
ng higit sa limang daang mga kapatid na minsan; na ang mas maraming bahagi sa
kanila ay natitira hanggang sa kasalukuyan, ngunit ang ilan ay natutulog na.
7 Pagkatapos niyon, ay nakita siya
ni Jakobo; saka ng lahat ng apostol.
8 At pinakahuli sa lahat ay nakita
ko rin naman siya, gaya ng isang ipinanganak sa di kapanahunan.
9 Pagkat ako ang pinakamababa sa mga
apostol, na hindi marapat na tawaging isang apostol, dahil inusig ko ang
simbahan ng Diyos.
10 Ngunit sa pamamagitan ng biyaya
ng Diyos ako ay kung ano nga ako: at ang biyaya niya na ipinagkaloob sa akin ay
hindi walang-kabuluhan; ngunit nagpagal ako nang mas masagana kaysa sa kanilang
lahat: gayunman ay hindi ako, kundi ang biyaya ng Diyos na kasama ko.
11 Kung gayon maging ako o sila man,
ay gayon kami nangangaral, at gayon kayo nanalig.
12 Ngayon kung ipinangaral si Kristo
na nabuhay siya mula sa mga patay, paano bang sinasabi ng ilan sa gitna ninyo
na walang pagkabuhay na muli ng mga patay?
13 Ngunit kung walang pagkabuhay na
muli ng mga patay, si Kristo nga ay hindi binuhay:
14 At kung si Kristo ay hindi
binuhay, ang pangangaral nga namin ay walang-kabuluhan, at ang pananampalataya
rin naman ninyo ay walang-kabuluhan.
15 Oo, at kami ay matatagpuang mga
huwad na saksi ng Diyos; dahil pinatototohanan namin tungkol sa Diyos na
ibinangon niya si Kristo: na hindi niya
ibinangon, kung sa gayon na ang mga patay ay hindi mabubuhay.
16 Pagkat kung hindi mabubuhay ang
mga patay, si Kristo nga ay hindi binuhay:
17 At kung si Kristo ay hindi
binuhay, ang pananampalataya ninyo ay walang-kabuluhan; kayo ay nasa mga
kasalanan pa ninyo.
18 Saka sila rin na mga natutulog
kay Kristo ay mawawasak.
19 Kung sa buhay na ito lamang tayo
may pag-asa kay Kristo, tayo sa lahat ng tao ang pinaka-kawawa.
20 Ngunit ngayon si Kristo ay
binuhay mula sa mga patay, at naging mga unang-bunga nilang natulog.
21 Pagkat yamang sa pamamagitan ng
tao ay dumating ang kamatayan, sa pamamagitan din naman ng tao ay dumating ang
pagkabuhay na muli ng mga patay.
22 Pagkat kung paanong kay Adam ang
lahat ay namamatay, maging gayon din kay Kristo ang lahat ay bubuhayin.
23 Ngunit ang bawa’t tao sa sarili niyang
pagkakasunud-sunod: si Kristo ang mga unang-bunga; pagkatapos ay silang kay
Kristo sa pagdating niya.
24 Saka darating ang katapusan,
kapag naiabot na niya ang kaharian sa Diyos, samakatuwid ay ang Ama; kapag
naibaba na niya ang buong pamunuan at buong kapamahalaan at kapangyarihan.
25 Pagkat dapat siyang maghari,
hanggang mailagay niya ang lahat ng kaaway sa ilalim ng mga paa niya.
26 Ang huling kaaway na pupuksain ay
ang kamatayan.
27 Pagkat inilagay na niya ang lahat
ng bagay sa ilalim ng mga paa niya. Ngunit kapag sinasabi niya, na ang lahat ng
bagay ay inilalagay sa ilalim niya, maliwanag ito na siya ay di-kasama, siya na
naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim niya.
28 At kapag ang lahat ng bagay ay
napasuko na sa kanya, saka ang Anak din naman mismo ay magpapailalim sa kanyang
naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim niya, upang ang Diyos ay maging lahat sa
lahat.
29 Sa ibang paraan ay ano ba ang
gagawin nilang bininyagan dahil sa mga patay, kung ang mga patay ay hindi na
nga mabubuhay pa? bakit pa nga ba bininyagan pa sila dahil sa mga patay?
30 At bakit ba kami tumatayo sa panganganib
sa bawa’t oras?
31 Nagpapahayag ako sa pamamagitan
ng pagkagalak ninyo na taglay ko kay Kristo Jesus na Panginoon natin, namamatay
ako araw-araw.
32 Kung alinsunod sa pamamaraan ng
mga tao ay nakipaglaban ako sa mga hayop sa Efesus, ano bang kalamangan ko
dito, kung ang mga patay ay hindi mabubuhay? kumain tayo at uminom; pagkat
bukas ay mamamatay tayo.
33 Huwag palinlang: ang masasamang pakikipagtalastasan
ay sumisira ng magagandang pag-uugali.
34 Gumising sa katuwiran, at huwag
magkasala; pagkat ang ilan ay walang kaalaman ng Diyos: nagsasalita ako nito sa
ikahihiya ninyo.
35 Ngunit magsasabi ang ilang tao,
Paano bang ibinabangon ang mga patay? at sa anong katawan ba sila dumarating?
36 Ikaw na hangal, ang inihahasik mo
ay hindi nabubuhay, malibang mamatay ito:
37 At ang inihahasik mo, ay
inihahasik mo hindi ang katawang lilitaw, kundi ang butil lamang, ito marahil
ay sa trigo, o sa ilang ibang butil:
38 Ngunit binibigyan ito ng Diyos ng
isang katawan gaya ng nakalugod sa kanya, at sa bawa’t binhi ay ang sarili nitong
katawan.
39 Ang lahat ng laman ay hindi magkakatulad
na laman: kundi may isang uri ng laman ng mga tao, ang iba’y ng laman ng mga
hayop, ang iba’y ng mga isda, at ang iba’y ng mga ibon.
40 May mga katawang panlangit din
naman, at mga katawang panlupa: ngunit ang kaluwalhatian ng panlangit ay isa,
at ang kaluwalhatian ng panlupa ay iba.
41 May isang kaluwalhatian ng araw,
at ibang kaluwalhatian ng buwan, at ibang kaluwalhatian ng mga bituin: pagkat
ang isang bituin ay naiiba sa ibang bituin sa kaluwalhatian.
42 Gayon din naman ang pagkabuhay na
muli ng mga patay. Inihahasik ito sa pagkasira; binubuhay ito sa di-pagkasira:
43 Inihahasik ito sa
kawalang-karangalan; binubuhay ito sa kaluwalhatian: inihahasik ito sa
kahinaan; binubuhay ito sa kapangyarihan:
44 Inihahasik ito na isang likas na
katawan; binubuhay ito na isang espirituwal na katawan. May isang likas na
katawan, at may isang espirituwal na katawan.
45 At sa gayon ay nasusulat ito, Ang
unang taong si Adam ay ginawang isang buhay na kaluluwa; ang huling Adam ay
ginawang isang bumubuhay na espiritu.
46 Subali’t hindi nauna ang
espirituwal, kundi ang likas; at pagkatapos ay ang espirituwal.
47 Ang unang tao ay mula sa lupa,
makalupa: ang ikalawang tao ay ang Panginoong nagmula sa langit.
48 Gaya ng makalupa, ay gayon din
silang makalupa: at gaya ng makalangit, ay gayon din naman silang makalangit.
49 At kung paanong dinadala natin
ang larawan ng makalupa, ay dadalhin din naman natin ang larawan ng makalangit.
50 Ngayon ay sinasabi ko ito, mga
kapatid, na ang laman at dugo ay hindi maaaring magmana ng kaharian ng Diyos;
ni ang pagkasira ay nagmamana ng di-pagkasira.
51 Masdan, ipinapakita ko sa inyo
ang isang hiwaga; Hindi tayong lahat ay matutulog, ngunit tayong lahat ay
babaguhin,
52 Sa isang sandali, sa pagkurap ng
isang mata, sa huling tambuli: pagkat tutunog ang trumpeta, at ang mga patay ay
bubuhaying di-nasisira, at tayo ay babaguhin.
53 Pagkat ang nasisirang ito ay
dapat magsuot ng di-pagkasira, at ang may-kamatayan na ito ay dapat magsuot ng kawalang-kamatayan.
54 Kaya kapag makapagsuot ang
nasisirang ito ng di-pagkasira, at makapagsuot ang may-kamatayan na ito ng kawalang-kamatayan,
sa gayon ay mangyayari ang kasabihang nasusulat, Ang kamatayan ay nilulunok sa
tagumpay.
55 O kamatayan,
nasaan ba ang kagat mo? O libingan, nasaan ba ang tagumpay mo?
56 Ang kagat ng
kamatayan ay ang kasalanan; at ang lakas ng kasalanan ay ang batas.
57 Ngunit
salamat sa Diyos, na siyang nagbibigay sa atin ng tagumpay sa pamamagitan ng
ating Panginoong Jesus Kristo.
58 Kung gayon,
mga minamahal kong kapatid, magpakatatag kayo, na di-nakikilos, na palaging
sumasagana sa gawa ng Panginoon, yamang nalalaman ninyong ang pagpapagal ninyo ay
hindi walang-kabuluhan sa Panginoon.
NGAYON tungkol
sa paglilikom dahil sa mga banal, gaya ng pagbibigay ko ng utos sa mga simbahan
ng Galatia, ay maging gayon ang gawin ninyo.
2 Sa unang araw
ng linggo hayaang ang bawa’t isa sa inyo ay magbukod sa kanya sa imbakan, gaya
ng pagpapaunlad ng Diyos sa kanya, nang wala nang titipunin pa kapag pumariyan
ako.
3 At kapag pumariyan
ako, sinuman ang susubukin ninyo sa pamamagitan ng mga sulat ninyo, ay sila ang
isusugo ko upang magdala ng kabutihang-loob ninyo sa Jerusalem.
4 At kung marapat ito na pumaroon din
naman ako, ay paparoon silang kasama ko.
5 Ngayon ay papariyan ako sa inyo,
kapag nakadaan na ako sa Masedonya: pagkat magdaraan ako sa Masedonya.
6 At maaari ito na manatili ako, oo,
at magtaglamig na kasama ninyo, nang madala ninyo ako sa paglalakbay ko saan
man ako pumaroon.
7 Pagkat hindi ako makikipagkita sa
inyo ngayon sa daan; ngunit nagtitiwala ako na matagalan nang kaunting panahong
kasama ninyo, kung ipahintulot ng Panginoon.
8 Ngunit
matatagalan ako sa Efesus hanggang sa Pentekostes.
9 Pagkat isang malaking pintuan at
mabisa ang binubuksan ukol sa akin, at may maraming katunggali.
10 Ngayon kung pumariyan si Timoteus,
tiyaking makakasama ninyo siya nang walang pagkatakot: pagkat isinasagawa niya
ang gawa ng Panginoon, gaya ng ginagawa ko rin naman.
11 Huwag hayaan kung gayon na may
taong humamak sa kanya: kundi ihatid siya sa kapayapaan, upang makarating siya
sa akin: pagkat umaasam ako sa kanya kasama ng mga kapatid.
12 Patungkol sa kapatid nating si Apolos,
ay lubha kong hinangad na pumariyan siya sa inyo kasama ng mga kapatid: ngunit
ang kalooban niya ay ang hindi dumating sa anumang paraan sa panahong ito; ngunit
darating siya kapag nagkaroon na siya ng naaangkop na panahon.
13 Magbantay kayo, tumayo kayong
matatag sa pananampalataya, magpakalalaki kayo, magpalakas.
14 Hayaang ang lahat ng bagay ninyo ay
gawin nang may pagsinta.
15 Namamanhik ako sa inyo, mga
kapatid, (nalalaman ninyo ang bahay ni Estefanas, na ito ang mga unang-bunga ng
Akaya, at ginumon nila ang kanilang sarili sa ministeryo ng mga banal,)
16 Na ipasakop ninyo ang inyong
sarili sa mga ganoon, at sa bawa’t isang tumutulong na kasama namin, at
nagpapagal.
17 Natutuwa ako sa pagdating ni
Estefanas at Fortunatus at Akaykus: pagkat kung alin ang nagkukulang sa bahagi
ninyo ay tinustusan nila.
18 Pagkat pinaginhawa nila ang
espiritu ko at ang sa inyo: kung gayon ay kilalanin ninyo sila na mga ganoon.
19 Ang mga
simbahan ng Asya ay nagpupugay sa inyo. Si Akila at si Prisila ay labis na
nagpupugay sa inyo sa Panginoon, kasama ng simbahang nasa bahay nila.
20 Ang lahat ng kapatid ay bumabati
sa inyo. Magbatian kayo sa isa’t isa nang may isang banal na halik.
21 Ang pagpupugay kong si Paulo sa
sarili kong kamay.
22 Kung hindi nagmamahal sa
Panginoong Jesus Kristo ang sinumang tao, ay hayaan siyang maging Anathema
Maranatha.
23 Ang biyaya ng ating Panginoong Jesus
Kristo nawa ay makasama ninyo.
24 Ang pagmamahal ko nawa ay makasama
ninyong lahat kay Kristo Jesus. Amen.
No comments:
Post a Comment