Roma Kabanata 9, 10, 11 at 12

KABANATA 9

SINASABI ko ang katotohanan kay Kristo, hindi ako nagsisinungaling, ang budhi ko rin naman ay nakikisaksi sa akin sa Banal na Diwa,

2 Na mayroon akong malaking kabigatan at patuloy na kalumbayan sa puso ko.

3 Pagkat maaari kong mithiin na ako mismo ay masumpa mula kay Kristo dahil sa mga kapatid ko, na mga kamag-anak ko alinsunod sa laman:

4 Na sila ay mga Israelita; na sa kanila ay nauukol ang pagkukupkop, at ang kaluwalhatian, at ang mga kasunduan, at ang pagbibigay ng batas, at ang paglilingkod ng Diyos, at ang mga pangako;

5 Na sa kanila ang mga ama, at mula sa kanila tungkol sa laman ay dumating si Kristo, na siyang higit sa lahat ay, Diyos na pinagpala magpakailan man. Amen.

6 Hindi sa tila ang salita ng Diyos ay naging walang bisa. Pagkat hindi silang lahat ay Israel, na mga mula sa Israel:

7 Ni, dahil sila ay binhi ni Abraham, ay mga anak silang lahat: kundi, Kay Isaak ay tatawagin ang binhi mo.

8 Iyon ay, Silang mga anak ng laman, ang mga ito ay hindi mga anak ng Diyos: kundi ang mga anak ng pangako ay ibinibilang na binhi.

9 Pagkat ito ang salita ng pangako, Sa panahong ito ay darating ako, at si Sara ay magkakaroon ng isang lalaking-anak.

10 At hindi lamang ito; kundi nang si Rebeka rin naman ay naglihi sa pamamagitan ng iisa, samakatuwid ay sa pamamagitan ng ama nating si Isaak;

11 (Pagkat ang mga anak samantalang hindi pa ipinapanganak, ni nakagawa na ng anumang mabuti o masama, upang ang layunin ng Diyos ayon sa paghirang ay tumayo, hindi mula sa mga gawa, kundi mula sa kanya na tumatawag;)

12 Sinabi ito sa kanya, Ang mas matanda ay maglilingkod sa mas bata,

13 Gaya ng nasusulat, si Jakob ay minahal ko, ngunit si Esau ay kinamuhian ko.

14 Ano nga ba ang sasabihin natin? May kalikuan ba sa Diyos? Ipagbawal nawa ng Diyos.

15 Pagkat sinasabi niya kay Moses, Maaawa ako sa kanyang ibig kong kaawaan, at mahahabag ako sa kanyang ibig kong kahabagan.

16 Sa gayon nga ay hindi ito sa kanya na may-ibig, ni sa kanya na tumatakbo, kundi sa Diyos na nagpapakita ng awa.

17 Pagkat sinasabi ng kasulatan kay Paraon, Maging dahil sa gayon ding layunin ay itinaas kita, upang maipakita ko ang kapangyarihan ko sa iyo, at upang   maisaysay   ang pangalan ko sa bawa’t bahagi ng buong lupa.

18 Kung gayon ay naaawa siya sa kanyang ibig niyang kaawaan, at sa kanya na ibig niya ay pinapatigas niya.

19 Sasabihin mo nga sa akin, Bakit pa ba siya naghahanap ng pagkukulang? Pagkat sino ba ang nakalaban na sa kalooban niya?

20 Hindi ngunit, O tao, sino ka bang sumasagot laban sa Diyos?  Ang bagay bang inanyuan ay magsasabi sa kanyang umanyo  rito, Bakit mo ba ako ginawang ganito?

21 Wala bang kapangyarihan sa putik ang magpapalayok, na sa gayon ding limpak ay gumawa ng isang sisidlan sa ikararangal, at iba patungkol sa di-ikararangal?

22 Ano ba kung ang Diyos, na nag-iibig na ipakita ang pagkapoot niya, at ipaalam ang kapangyarihan niya, ay nagtiis nang may labis na pagbabata sa mga sisidlan ng pagkapoot na nababagay sa pagkapuksa:

23 At upang maipaalam niya ang mga kayamanan ng kaluwalhatian niya sa mga sisidlan ng awa, na una na niyang inihanda sa ikaluluwalhati,

24 Maging tayo, na tinawag niya, hindi mula sa mga Judeo lamang, kundi mula rin naman sa mga Hentil?

25 Gaya ng sinasabi niya kay Oseas, Tatawagin ko silang bayan ko, na hindi ko naging bayan; at minamahal niya, na hindi naging minamahal.

26 At mangyayari ito, na sa dako kung saan ay sinabi sa kanila, Hindi ko kayo bayan; doon ay tatawagin silang mga anak ng buhay na Diyos.

27 Si Esayas din naman ay sumisigaw tungkol sa Israel, Kahit na ang bilang ng mga anak ni Israel ay maging gaya pa ng buhangin sa dagat, ay maliligtas ang isang nalalabi:

28 Pagkat tatapusin niya ang gawa, at puputulin ito nang maikli sa katuwiran: dahil gagawin ng Panginoon ang isang maikling gawa sa ibabaw ng lupa.

29 At gaya ng sinabi ni Esayas noong una, Malibang ang Panginoon ng Sabaot ay mag-iwan sa atin ng isang binhi, ay naging gaya na tayo ng Sodoma, at nagawang katulad ng Gomora.

30 Ano nga ba ang sasabihin natin? Na ang mga Hentil, na hindi sumunod alinsunod sa katuwiran, ay nakatamo sa katuwiran, samakatuwid ay ang katuwirang mula sa pananampalataya.

31 Ngunit ang Israel, na sinundan ang batas ng katuwiran, ay hindi nakatamo sa batas ng katuwiran.

32 Bakit? Dahil hindi nila ito hinanap sa pamamagitan ng pananampalataya, kundi gaya ng ito ay sa pamamagitan ng mga gawa ng batas. Pagkat napatid sila sa batong-kapapatirang iyon;

33 Gaya ng nasusulat, Masdan, inilalagay ko sa Siyon ang isang batong-kapapatiran at bato ng katitisuran: at ang sinumang manalig sa kanya ay hindi mapapahiya.

Roma

9

11

KABANATA 10

MGA KAPATID, ang hangad ng puso ko at panalangin sa Diyos patungkol sa Israel ay, ang maligtas sila.

2 Pagkat sinasaksihan kong sila ay may isang sigasig ng Diyos, ngunit hindi ayon sa kaalaman.

3 Pagkat sila sa pagkamangmang sa katuwiran ng Diyos, at sa pagsisikap na itatag ang sarili nilang katuwiran, ay hindi nagpasakop ng kanilang sarili sa katuwiran ng Diyos.

4 Pagkat si Kristo ang katapusan ng batas ukol sa katuwiran sa bawa’t isang nananalig.

5 Pagkat isinalarawan ni Moses ang katuwirang mula sa batas, Na ang taong gumagawa ng mga bagay na iyon ay mabubuhay sa pamamagitan nila.

6 Ngunit ang katuwirang mula sa pananampalataya ay nagsasalita sa ganitong paraan, Huwag mong sabihin sa puso mo, Sino ba ang aakyat patungo sa langit? (iyon ay, upang dalhin si Kristo pababa mula sa itaas:)

7 O, Sino ba ang bababa patungo sa kalaliman? (iyon ay, upang dalhin si Kristo pataas muli mula sa mga patay.)

8 Ngunit ano ba ang sinasabi nito? Ang salita ay malapit sa iyo, maging sa bibig mo, at sa puso mo: iyon ay, ang salita ng pananampalataya, na ipinangangaral namin;

9 Na kung ipapahayag mo ng bibig mo ang Panginoong Jesus, at mananalig sa puso mo na binuhay siya ng Diyos mula sa mga patay, ay maliligtas ka.

10 Pagkat sa pamamagitan ng puso ay nananalig ang tao sa ikatutuwid; at sa pamamagitan ng bibig ang pagpapahayag ay ginagawa sa ikaliligtas.

11 Pagkat sinasabi ng kasulatan, Ang sinumang nananalig sa kanya ay hindi mapapahiya.

12 Pagkat walang kaibahan sa pagitan ng Judeo at ng Griyego: pagkat ang gayon ding Panginoon sa ibabaw ng lahat ay mayaman sa lahat na tumatawag sa kanya.

13 Pagkat ang sinumang tatawag sa pangalan ng Panginoon ay maliligtas.

14 Paano nga ba silang tatawag sa kanya na hindi nila pinanaligan? at paano ba silang mananalig sa kanya na hindi nila narinig? at paano silang makakarinig kung walang isang mangangaral?

15 At paano ba silang mangangaral, malibang isinugo sila? gaya ng nasusulat, Kay ganda ng mga paa nilang nangangaral ng mabuting-balita ng kapayapaan, at nagdadala ng nakakatuwang mga balita ng mabubuting bagay!

16 Ngunit hindi silang lahat ay tumalima sa mabuting-balita. Pagkat sinasabi ni Esayas, Panginoon, sino ba ang nanalig sa ulat namin?

17 Sa gayon nga ang pananampalataya ay dumarating sa pamamagitan ng pakikinig, at ang pakikinig sa pamamagitan ng salita ng Diyos.  

18 Ngunit sinasabi ko, Hindi ba sila nakarinig? Oo sa katotohanan, ang tunog nila ay pumaroon sa buong lupa, at ang mga salita nila hanggang sa mga katapusan ng sanlibutan.

19 Ngunit sinasabi ko, Hindi ba nalaman ng Israel? Una ay sinasabi ni Moses, Uudyukan ko kayo sa paninibugho sa pamamagitan nila na hindi ko bayan, at sa pamamagitan ng isang hangal na bansa ay gagalitin ko kayo.

20 Ngunit si Esayas ay napakatapang, at nagsasabing, Natagpuan ako nilang hindi naghanap sa akin; nalantad ako sa kanilang hindi nagtanong tungkol sa akin.

21 Ngunit sa Israel ay sinasabi niya, Sa buong araw ay iniunat ko ang mga kamay ko patungo sa isang di-matalimahin at matutol na bayan.

Roma

10

12

KABANATA 11

SINASABI ko nga, Itinakuwil ba ng Diyos ang bayan niya? Ipagbawal nawa ng Diyos. Pagkat isa rin akong Israelita, mula sa binhi ni Abraham, mula sa angkan ni Benjamin.

2 Hindi itinakuwil ng Diyos ang bayan niya na nakilala na niya nang una. Hindi ba ninyo alam ang sinasabi ng kasulatan tungkol kay Elyas? kung paano siyang gumagawa ng pamamagitan sa Diyos laban sa Israel, na nagsasabing,

3 Panginoon, pinatay nila ang mga propeta mo, at giniba ang mga dambana mo; at naiwan akong mag-isa, at hinahanap nila ang buhay ko.

4 Ngunit ano ba ang sinasabi ng sagot ng Diyos sa kanya? Nagreserba na ako sa aking sarili ng pitong libong lalaki, na hindi lumuhod ang tuhod sa larawan ni Baal.

5 Maging sa gayon nga sa kasalukuyang panahon din naman ay may isang nalalabi ayon sa paghirang ng biyaya.

6 At kung sa biyaya, ay hindi na nga ito mula sa mga gawa: kung hindi ganoon ang biyaya ay hindi na biyaya. Ngunit kung ito ay mula sa mga gawa, hindi na nga ito biyaya: kung hindi ganoon ang gawa ay hindi na gawa.

7 Ano nga ba? Hindi nakamtan ng Israel ang hinahanap niya; ngunit nakamtan ito ng paghirang, at ang natira ay binulag

8 (Kagaya ng nasusulat, Binigyan sila ng Diyos ng espiritu ng pagkakatulog, mga mata upang hindi sila makakita, at mga tainga upang hindi sila makarinig;) hanggang sa araw na ito.

9 At sinasabi ni David, Hayaang ang dulang nila ay magawang isang bitag, at isang patibong, at isang batong katitisuran, at isang kabayaran sa kanila:

10 Hayaang magdilim ang mga mata nila, nang hindi sila makakita, at iyukod ang likod nila nang tuluy-tuloy.

11 Sinasabi ko nga, Napatid  ba sila upang bumagsak sila? Ipagbawal nawa ng Diyos: kundi bagkus sa pamamagitan ng pagbagsak nila ay dumarating ang kaligtasan patungo sa mga Hentil, upang udyukan sila sa paninibugho.

12 Ngayon kung ang pagbagsak nila ay ang mga kayamanan ng sanlibutan, at ang pagliit nila ang mga kayamanan ng mga Hentil; gaano pa lalo ang kalubusan nila?

13 Pagkat nagsasalita ako sa inyong mga Hentil, yamang ako ang apostol ng mga Hentil, ay dinadakila ko ang katungkulan ko:

14 Kung sa anumang paraan ay maudyukan ko sa pagparis silang laman ko, at mailigtas ang ilan sa kanila,

15 Pagkat kung ang pagtatakuwil sa kanila ang pagkakasundo ng sanlibutan, ano ba ang magiging pagtanggap sa kanila, kundi buhay mula sa mga patay?

16 Pagkat kung ang unang-bunga ay banal, ang limpak din naman ay banal: at kung ang ugat ay banal, gayon din ang mga sanga.

17 At kung mabali ang ilan sa mga sanga, at ikaw, na isang ligaw na punong olibo, ay idinugtong sa gitna nila, at kasama nilang nakikibahagi sa ugat at katabaan ng punong olibo;

18 Huwag magmayabang laban sa mga sanga. Ngunit kung magmayabang ka, hindi ikaw ang nagdadala sa ugat, kundi ang ugat sa iyo.

19 Sasabihin mo nga, Ang mga sanga ay nabali, upang maidugtong ako.

20 Mabuti; dahil sa di-pananalig ay nabali sila, at ikaw ay tumatayo sa pamamagitan ng pananampalataya. Huwag magmataas sa pag-iisip, kundi matakot:
21 Pagkat kung hindi pinatawad ng Diyos ang mga likas na sanga, mag-ingat baka hindi ka rin niya patawarin.

22 Masdan kung gayon ang kabutihan at kahigpitan ng Diyos: sa kanila na bumagsak, ay kahigpitan; ngunit tungo sa iyo, ay kabutihan, kung nagpapatuloy ka sa kabutihan niya: kung hindi ganoon ay puputulin ka rin naman.

23 At sila rin naman, kung hindi na sila mananahan pa sa di-pananalig, ay idurugtong: pagkat kaya ng Diyos na idugtong silang muli.

24 Pagkat kung pinutol ka mula sa punong olibo na ligaw sa kalikasan, at idinugtong na salungat sa kalikasan sa isang mabuting punong olibo: gaano pa ba lalong higit ang mga ito, na mga likas na sanga, ay maidurugtong sa sarili nilang punong olibo?

25 Pagkat hindi ko nais, mga kapatid, na maging mangmang kayo sa hiwagang ito, baka magpakarunong kayo sa sarili ninyong mga kahambugan; na ang pagkabulag sa bahagi ay nangyayari sa Israel, hanggang pumasok ang kalubusan ng mga Hentil.

26 At sa gayon ay maliligtas ang buong Israel: gaya ng nasusulat, May lalabas na Tagasagip mula sa Siyon, at ilalayo ang di-pagkamakadiyos mula kay Jakob:

27 Pagkat ito ang kasunduan ko patungo sa kanila, kapag aalisin ko na ang mga kasalanan nila.

28 Tungkol sa mabuting-balita, ay mga kaaway sila alang-alang sa inyo: ngunit patungkol sa paghirang, ay mga minamahal sila alang-alang sa mga ama.

29 Pagkat ang mga kaloob at pagtawag ng Diyos ay walang pagsisisi.

30 Pagkat gaya ng kayo sa mga panahong nakalipas ay hindi nanalig sa Diyos, gayunman ngayon ay nagkamit ng awa sa pamamagitan ng kanilang di-pananalig:

31 Maging sa gayon ang mga ito ay hindi rin ngayon nanalig, upang sa pamamagitan ng awa ninyo sila rin naman ay magkamit ng awa.

32 Pagkat kinulong silang lahat ng Diyos sa di-pananalig, upang maawa siya sa lahat.

33 O ang kalaliman ng mga kayamanan kapuwa ng karunungan at kaalaman ng Diyos! gaanong di-masaliksik ang mga paghuhukom niya, at ang mga daan niya ay di-malirip!

34 Pagkat sino ba ang nakaalam na ng pag-iisip ng Panginoon? o sino na ba ang naging tagapayo niya?

35 O sino na ba ang unang nagbigay sa kanya, at ibabayad itong muli sa kanya?

36 Pagkat mula sa kanya, at sa pamamagitan niya, at patungo sa kanya, ang lahat ng bagay: sa kanya ang kaluwalhatian magpakailan man. Amen.

Roma

11

13

KABANATA 12

NAMAMANHIK ako sa inyo kung gayon, mga kapatid, sa pamamagitan ng mga awa ng Diyos, na iharap ninyo ang mga katawan ninyo na isang buhay na hain, banal, katanggap-tanggap sa Diyos, na siya ninyong makatuwirang paglilingkod.

2 At huwag tumulad sa sanlibutang ito: kundi mag-iba kayo sa pamamagitan ng pagpapanibago ng pag-iisip ninyo, upang mapatunayan ninyo kung ano iyong mabuti, at katanggap-tanggap, at sakdal, na kalooban ng Diyos.

3 Pagkat sinasabi ko, sa pamamagitan ng biyayang  ibinigay sa akin, sa bawa’t taong nasa gitna ninyo, na huwag isipin ang sarili niya nang mas mataas kaysa sa nararapat niyang isipin; kundi mag-isip nang mahinahon, kagaya ng sukat ng pananampalataya na ibinahagi ng Diyos sa bawa’t tao.

4 Pagkat kung paanong marami tayong sangkap sa iisang katawan, at ang lahat ng sangkap ay hindi magkatulad ang  katungkulan:

5 Sa gayon tayo, na marami, ay iisang katawan kay Kristo, at ang bawa’t isa ay mga sangkap ng isa’t isa.

6 Sa pagkakaroon nga ng mga kaloob na nagkakaiba ayon sa biyayang ibinigay sa atin, maging hula, ay manghula tayo ayon sa kasukatan ng pananampalataya;

7 O ministeryo, ay maghintay tayo sa pagmiministeryo natin: o siya na nagtuturo, sa pagtuturo;

8 O siya na nagtatagubilin, sa pagtatagubilin: siya na nagbibigay, hayaang gawin niya ito sa kapayakan; siya na namumuno, nang may pagsisikap; siya na nagpapakita ng awa, nang may pagkamasayahin.

9 Hayaang ang pagmamahal ay maging walang pagpapanggap. Kasuklaman ang masama; dikitan ang mabuti.

10 Umibig nang mabait sa isa’t isa nang may pagmamahalang magkakapatid; sa karangalan ay ipinagpapauna ang isa’t isa;

11 Hindi tamad sa kaabalahan; mataimtim sa espiritu; naglilingkod sa Panginoon;

12 Nagagalak sa pag-asa; matiyaga sa kagipitan; nagpapatuloy nang matatag sa panalangin;

13 Namamahagi sa pangangailangan ng mga banal; mapagtanggap sa mga panauhin.

14 Pagpalain silang mga umuusig sa inyo: pagpalain, at huwag sumpain.

15 Makigalak sa kanilang nagagalak, at makitangis sa kanilang tumatangis.

16 Maging magkatulad ng pag-iisip tungo sa isa’t isa. Huwag isipin ang mga matataas na bagay, kundi magpakababa sa mga taong mababa ang kalagayan. Huwag magpakarunong sa sarili ninyong mga kahambugan.

17 Huwag magbayad sa kaninumang tao ng masama dahil  sa masama. Maglaan ng mga bagay na tapat sa paningin ng lahat ng tao.

18 Kung maaari ito, gaya ng abot ng inyong makakaya, ay mamuhay nang mapayapa kasama ng lahat ng tao.

19 Mga pinakamamahal, huwag ninyong ipaghiganti ang inyong sarili, kundi bagkus ay magbigay ng dako sa pagkapoot: pagkat nasusulat, Sa akin ang paghihiganti; ako ang magbabayad, sabi ng Panginoon.

20 Kung gayon kung magutom ang kaaway mo, pakainin mo siya; kung mauhaw siya, bigyan siya ng inumin: pagkat sa paggawa ng gayon ay magbubunton ka ng mga baga ng apoy sa ulo niya.

21 Huwag magpadaig sa masama, kundi daigin ng mabuti ang masama.